In De geschiedenis van mijn seksualiteit vertelt een onvergetelijke ik-verteller over het hobbelige pad van je identiteit zoeken, verliefd worden en seks hebben. Tussendoor gaat het ook over voetbal, Amsterdam, Russisch en filosofie studeren en zelfs over de dood. Verdwalen doe je hier sowieso, want het voelt allemaal een beetje verwarrend. Een logische chronologie is er dan ook niet, want seksualiteit is nu eenmaal niet logisch. Net zoals gender, als je erover nadenkt, of het leven zelf. Maar wie heeft een duidelijke chronologie nodig als je bakken humor, messcherpe maatschappijkritiek en een heerlijke schrijfstijl krijgt?